Ρινίσματα Παρελθόντος

Δεν υπάρχει παρθενογένεση. Ακόμη και οι πιο πρωτότυπες ιδέες έχουν ήδη διατυπωθεί, έστω με πολύ διαφορετικό τρόπο, στο παρελθόν. Αυτή η συλλογή διηγημάτων είναι ένας φόρος τιμής στους προγόνους μας, Έλληνες και ξένους. Από τον Παπαδιαμάντη μέχρι τον Έλιοτ, υπάρχει μια αιώνια ζείδωρη πηγή έμπνευσης χωρίς την οποία δεν θα υπήρχε λογοτεχνία όπως την γνωρίζουμε. Άλλοτε εμπνεόμενος από γνωστά κείμενα της παγκόσμιας και ελληνικής λογοτεχνίας και άλλοτε πειραματιζόμενος με αυτά, ο συγγραφέας κάνει τη δική του κατάθεση ψυχής, πλέκοντας και τη δική του ζωή μέσα σε αυτά. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος σκοπός ή κίνητρο πίσω από αυτή τη συλλογή πέρα από την αγάπη του προς τους νόες που γέννησαν αυτά τα αριστουργήματα. Μη θέλοντας να παρέμβει — πώς θα μπορούσε, άλλωστε; — στον τρόπο με τον οποίο ο αναγνώστης θα προσλάβει αυτά τα κείμενα, απλώς τα προσφέρει ωσάν ρινίσματα χρυσού στην ιλύ του χρόνου, που είναι φασιστικά δημοκρατικός, αφήνοντας τα συμπεράσματα σε όποιον επιλέξει να τα διαβάσει.